Ik was eerder vergeten om een daklozenopvangproject te vermelden waar ik mij, voor de verandering, wél mocht aanmelden. Het gaat om het Stoelenproject in Amsterdam. Deze daklozenopvang is open vanaf september tot mei. Daklozen kunnen daar gratis eten en slapen. Er worden 2 keer in de week toegangsbonnen voor het Stoelenproject uitgedeeld. Dakloze mensen moeten in een rij staan om een bon te bemachtigen. Als je een bon hebt dan kun je bij het Stoelenproject terecht voor een maaltijd en een slaapplek. Ik heb gehoord dat je er lekker kunt eten. Er werd mij verteld dat je er niet kunt douchen. Je krijgt ook geen lakens, kussens of dekens om te slapen. Je krijgt alleen een matras op de grond om de nacht op door te brengen.
Ik ben een keer met de Straatalliantie meegegaan naar het Stoelenproject om te kijken of ik het daar misschien een nacht zou kunnen uithouden, want als je eenmaal binnen bent toegelaten dan mag je niet meer naar buiten, had ik gehoord. Je mag pas de volgende ochtend weer naar buiten. Eigenlijk mag je ’s avonds wel naar buiten maar eenmaal buiten mag je niet meer naar binnen. De daklozenopvangruimte van het Stoelenproject bevindt zich in een soort grote keet op de begane grond tussen de pilaren van Q-Park Europarking in de Marnixstraat. Toen ik daar was zag ik een eenvoudige ruimte met allemaal tafels en stoelen. Dakloze mensen krijgen eerst een maaltijd. Als iedereen heeft gegeten dan worden tafels en stoelen aan de kant gezet. Daarna worden in diezelfde ruimte matrassen neergelegd zodat mensen daarop kunnen gaan slapen.
Ik wil niets negatiefs over het Stoelenproject zeggen want heel veel dakloze mensen willen er overnachten en alleen al daarom is het goed dat het er is maar ik wil daar niet overnachten. Ik ben enorm gehecht aan hygiëne. In de opvangruimte loopt iedereen overdag met schoenen aan. ’s Avonds eet men in diezelfde ruimte en ’s nachts liggen daar de matrassen waar mensen op slapen. Veel mensen denken dat de farmaceutische industrie ons heeft verlost van nare ziektes maar hygiëne heeft ervoor gezorgd dat we al die ziektes hebben overwonnen.
Hoewel het Stoelenproject niets voor mij is, wil ik deze optie voor daklozenopvang toch vermelden. Iemand kan er wat aan hebben. Volgens mij kan iedereen bij het Stoelenproject terecht maar het moet wel bij je passen. Ik zag alleen mannen in de rij staan. Ook binnen had ik geen vrouwen gezien. Het is natuurlijk wel een momentopname want later hoorde ik dat vrouwen voorrang zouden krijgen als ze daar in de rij zouden staan. Ik denk persoonlijk dat het meer een mannenopvang is en dat vrouwen ander soort noodopvang nodig hebben. Nog beter zou het zijn als we de beschaving weer zouden herintroduceren in Nederland en dat geen mens meer door een rechtbank of een ministerie van Volkshuisvesting gedwongen wordt om onder deze omstandigheden te leven.
Ik had mij eerder dus ingeschreven bij diverse Woningnetten. Ik had van De Regenboog Groep gehoord dat hun ervaring is dat ik de meeste kans maak op een woning via Woningnet Midden Holland. Ik reageerde daarom actief op woningen op die website. Het vlotte niet direct maar op een gegeven moment was ik wel nummer 6 voor een woning in Nieuwerkerk aan den IJssel van woningcorporatie Woonpartners Midden Holland. Ik steeg een paar dagen later naar nummer 4 en weer een paar dagen later was ik 2e kandidaat voor die woning. Ik kreeg een uitnodiging voor een bezichtiging. Er was wel een probleem en dat was dat Eigen Haard mij geen verhuurdersverklaring wil geven. Het overleggen van een verhuurdersverklaring was wel een vereiste. Ik heb geen idee waarom Eigen Haard mij geen verhuurdersverklaring wil geven. Er is nog altijd geen gesprek met Eigen Haard mogelijk. Mirjam van De Regenboog Groep had ook geprobeerd om die verhuurdersverklaring op te vragen maar ook zij werd afgepoeierd. Duidelijk is wel dat ik een negatieve verhuurdersverklaring krijg vanwege de ontruiming. Woningcorporatie Woonpartners Midden Holland heeft als regel dat indien een kandidaat niet binnen 3 uur de gevraagde documenten kan overleggen, waaronder dus een verhuurdersverklaring, dat ze direct doorgaan naar de volgende kandidaat. Ik had met Mirjam van De Regenboog Groep afgesproken dat ik, ondanks het ontbreken van de verhuurdersverklaring, toch die woning ging bezichtigen. Mirjam wilde wel in gesprek met Woonpartners Midden Holland om e.e.a. uit te leggen mocht het zover komen. Ik ging met de trein naar Nieuwerkerk aan den IJssel. Het regende pijpenstelen. Het station was stil. De buurt was stil. De huizen waren leuk maar overal was het stil. Misschien moet ik accepteren dat ik stadsmens ben. Ik ging toch vol goede moed naar die woning want de woning zag er leuk uit op de foto’s. De buurt zag er netjes uit en er was veel groen.
Ik kwam aan bij de woning. Het was op 1 hoog en dat was tevens de bovenste verdieping. Er was buiten een trap naar boven en dan kwam je aan op een soort veranda. Ongeveer zoals een galerij bij flatgebouwen maar deze galerij was vrij breed en het had een houten balustrade. Ik belde aan. De woning was veel kleiner dan op de foto’s. De foto’s waren gemanipuleerd zodat alle ruimtes groter leken. In het echt was het een kleine woning maar toch leuk. Het regende al wekenlang en ik zag een grote vochtplek op de vensterbank. Het vocht had de vensterbank helemaal verkleurd. Ik vroeg of er een lekkage was. De verhuurmakelaar zei dat de dubbele ramen lek waren. De woningcorporatie was ervan op de hoogte, zei ze. Maar de woningcorporatie zou de woning pas gaan onderhouden als de nieuwe huurder eenmaal in de woning woont. Dan zou de woningcorporatie de woning nalopen op gebreken en deze vervolgens verhelpen (hmm, waar heb ik dat meer gehoord?).
De keuken grensde aan die veranda bij de voordeur. Buiten, voor het raam van de keuken, stonden allemaal oude stoelen, tafels, planten en allerlei andere rommel. Dat was het uitzicht vanuit de keuken. Ik vroeg aan de verhuurmakelaar of de woningcorporatie die rommel zou verwijderen. Ik dacht namelijk dat het spullen van de vorige bewoner waren. Maar die rommel bleek van een bewoner te zijn die een paar deuren verderop woonde. Pas als de nieuwe huurder over die zooi zou klagen, zou de woningcorporatie erover nadenken of die troep verwijderd mocht worden. Ik zag de bui al hangen. Die lekkage zouden ze niets aan doen met als reden: huurder werkt niet mee. Die troep voor de deur zouden ze laten staan met als reden: het was er al, je hebt de woning zo geaccepteerd. Ik denk dat ik een trauma heb opgelopen als het gaat om het huren van een woning bij woningcorporaties. Ik vind het ook geen normale manier van leven dat je een woning accepteert die je onder normale omstandigheden niet zou hebben geaccepteerd maar je wordt gedwongen anders ben je dakloos. Dat is niet normaal! Dat was mij al een keer overkomen met die woning van Eigen Haard en het zou mij misschien een tweede keer overkomen met die woning in Nieuwerkerk aan den IJssel. Het zat me allemaal niet lekker. Ik heb die woning afgewezen maar dat maakte op zich niets uit want kandidaat 1 had die woning geaccepteerd.
Ik heb mij ook ingeschreven bij een soort Woningnet van Nijmegen en Arnhem. Het heet: Entree. Ik wil in die regio heel graag een woning huren. Niet omdat ik daar bekend ben maar omdat ik, sinds ik dakloos ben, via internet overal buiten Amsterdam heb rondgekeken en Nijmegen en Arnhem spreken mij het meest aan. De woningen daar zijn mooi en de omgeving spreekt mij aan. De woningen op Entree zien er goed onderhouden uit. De woningen in die regio zijn absoluut niet te vergelijken met die rommel die je vaak op Woningnet Amsterdam ziet. Ik reageer op de website van Entree vooral op lotingwoningen maar ook op woningen waar inschrijfduur telt. Dat laatste, gewoon om te onderzoeken hoeveel kans ik maak op een woning via Entree. Conclusie: ik kan daar veel sneller een woning vinden dan in Amsterdam maar het duurt alsnog jaren tenzij ik op nummer 1 eindig voor een lotingwoning.
Eigen Haard was begonnen met het opbouwen van een heel negatief dossier over mij bij de GGD. In dat dossier word ik neergezet als een psychotische mevrouw die vanuit het niets denkt dat andere mensen een sleutel van haar woning hebben. Ik had aan de Straatalliantie gezegd dat ik dat dossier graag weg wilde hebben en als dat verboten ist dan wil ik het verbeterd hebben want ik had gewoon echt een sleutel te weinig gekregen en er waren gewoon echt onderdelen uit de woning gesloopt. Dat zijn feiten. Ik heb Eigen Haard terecht benaderd over deze problemen. Als er al een belachelijk dossier over dit onderwerp moet zijn bij de GGD dan wel graag een dossier dat compleet en feitelijk juist is. Sanne van de Straatalliantie schreef een brief naar de GGD met de vraag of het dossier verbeterd en aangevuld kon worden met de feitelijke omstandigheden. Nadat we die brief naar de GGD hadden gestuurd, ontving ik een brief van de GGD dat ze het dossier hadden aangepast. Dus zo snel gaat het als een instantie je helpt. Naar mij wilde de GGD niet luisteren. Ik vind het een gevaarlijke situatie als je in een maatschappij als persoon niet meer wordt gehoord. Dat je pas wordt gehoord als je via een persoon met een titel of een instantie communiceert. Dat is geen veilige maatschappij voor mensen. Dat is een gevaar voor mensen.
Ik had 4 dagen in een hostel in Haarlem gelogeerd. Ik kon daar goedkoop slapen, dacht ik, maar het was alsnog net zo duur als in Amsterdam want ik moest elke keer naar mijn afspraken in Amsterdam reizen en dat kostte mij treinkosten. Als ik die treinkosten optelde bij de hostelkosten dan kon ik net zo goed in Amsterdam een bed in een hostel boeken. Bij hostel Hello I’m Local in Haarlem heb ik wel heel lekker geslapen. Ze hebben daar goede bedden. Hun stapelbedden zijn als een soort bedstee. Je merkt er niets van als iemand in het bovenste bed beweegt of uit bed gaat. De slaapzaal zelf was in een ruimte met 2 glazen lichtkoepels in het dak. Het regende heel hard toen ik daar in bed lag. De regen kletterde op die glazen koepels. Het was fijn om naar die regenbuien te luisteren toen ik daar in bed lag. Na die 4 dagen verhuisde ik weer naar het Via Hostel.
Ik had nog steeds geen daklozenopvang gevonden. Ik wachtte nog steeds geduldig op een bericht van Nynke E. van de gemeente Amsterdam. Zij was ervan overtuigd dat er voor iedereen daklozenopvang is en dus ook voor mij. Na vele nachten in hostels logeren, ontving ik eindelijk een mail van Nynke. Wellicht had Nynke die speld in een hooiberg gevonden. Ik ontving onderstaande mail van haar. Ter verduidelijking voor de lezer, JES in de mail staat voor Je Eigen Stek.
- Beste (mijn naam),
Hierbij geef ik u terugkoppeling van de acties die ik bij HVO Querido en bij De Regenboog groep uitgezet heb.
HVO Querido heeft intern uitgezocht hoe de miscommunicatie over een eventuele plek bij JES heeft kunnen gebeuren. Helaas hebben zij aangegeven niet na te gaan wie wat heeft gezegd en of het goed is begrepen. Bij de informatie over JES op de site van HVO Querido is te lezen dat een MO-beschikking een voorwaarde is. En de GGD weet ook dat een screening onvoldoende is voor aanmelding voor JES. Informatie over JES kan in zijn algemeenheid zijn gegeven zonder specifiek de situatie van mevrouw te hebben besproken. Het is moeilijk om de bron voor de misinformatie/miscommunicatie te vinden. HVO Querido geeft verder aan dat u wel aan het goede adres bent voor de wachtlijst voor een van de passantenpensions. Hopelijk lukt het om spoedig een plek te krijgen. Mocht u verder nog klachten hebben over HVO Querido, dan kan u bellen naar (…) of mailen naar (…) Ze gaan hun eigen beleidsadviseur op de hoogte brengen van uw klacht en aanbevelen om de informatie over JES aan te laten passen; te verduidelijken.
De Regenboog groep heeft op mijn aanvullende vragen vandaag een reactie gestuurd. Ze bevestigen dat u in 2019 ook ontruimd bent om dezelfde situatie als die nu speelt. Gezien het feit dat direct duidelijk was voor de Regenboog groep dat ze u niet geschikt vinden voor projecten van Tijdelijk Wonen is dit u mondeling medegedeeld, samen met de nodige uitleg. Zij staan op het standpunt u niettemin actief contact bleef zoeken bij verschillende collega’s en via diverse communicatiekanalen dat. U gaf aan dat het niet duidelijk was en dat u verteld was dat nog steeds kans te maken als de betalingsregeling opgestart was. De Regenboog groep stelt dat deze hoop direct telefonisch teniet is gedaan. U staat nog wel op de wachtlijst voor ondersteuning door STED (Stedelijk Team Economisch Daklozen), omdat ze vonden dat u ondanks dat TW (Tijdelijk Wonen) geen optie was, STED nog steeds een mogelijkheid kon zijn. U hebt als het goed is nu ook een Maatschappelijk Werker van STED. Uiteindelijk is er ook een officiële mail verzonden. Dit is vermoedelijk de mail die u naar mij hebt doorgestuurd. Uw maatschappelijk werker zal bereid zijn om u verder uitleg te geven.
Intussen hoop ik dat u weer een aantal stappen gezet heeft in het vinden van een woonoplossing. Ik wens u alle sterkte in uw zoektocht. Uw klacht heb ik hiermee afgehandeld.
Met vriendelijke groet,
- Nynke Engelhard
Deze reactie van Nynke is typisch voor het beleid van de gemeente Amsterdam als het gaat om dakloze mensen. Nynke komt niet tot de kern en dat is dat ze met een adres zou komen waar ik wél terecht kon voor daklozenopvang. De gemeente draait er altijd omheen omdat de gemeente gewoon niet wil communiceren dat de gemeente een woning niet ziet als een primaire levensbehoefte maar als een zorgproduct en niet iedereen heeft dat zorgproduct nodig volgens de gemeente.
Nynke had tegen mij gezegd dat er natúúrlijk ook daklozenopvang voor mij is en zij zou er wel even achteraan gaan. Als Nynke dan eindelijk reageert dan blijkt dat ze geen opvang voor mij heeft gezocht. Nee, ze heeft onderzocht of dat wat ik aan haar heb verteld wel waar is en toen ze dat eenmaal had gedaan, had ze de zaak afgehandeld. Een dakloze persoon heeft totaal niets aan deze werkzaamheden van haar maar dit is wel precies de manier waarop de gemeente er altijd omheen draait zodat het voor iemand die dakloos is niet mogelijk is om ooit tot de kern van het probleem te komen bij de gemeente, laat staan dit inhoudelijk te bespreken met verantwoordelijken. Als ik Nynke nog een keer zou benaderen over dit probleem dan zou ikzelf het probleem worden en dan gaat de gemeente wel even een dossiertje openen over die gestoorde mevrouw die elke keer de gemeente benaderd met haar onbeduidende probleempjes.
De gemeente vindt het heel belangrijk om je het gevoel te geven dat jijzelf het probleem bent. Zoals bijvoorbeeld deze zin: ‘Ze bevestigen dat u in 2019 ook ontruimd bent om dezelfde situatie als die nu speelt.’ En deze zin: ‘Zij staan op het standpunt dat u niettemin actief contact bleef zoeken bij verschillende collega’s en via diverse communicatiekanalen.’ Het zijn grove leugens. Het probleem met Ymere was een andere dan met Eigen Haard en de enige persoon die contact opnam met Tijdelijk Onder Dak was Sara van de Straatalliantie. Nadat Sara de boodschap aan mij had doorgegeven dat Tijdelijk Onder Dak mij zou bellen en Tijdelijk Onder Dak dat vervolgens niet deed, heb ik hen inderdaad zelf opgebeld. Tijdelijk Onder Dak hield mij heel lang aan het lijntje maar toen ze eenmaal hadden gezegd dat ik niet voor Tijdelijk Onder Dak in aanmerking kwam, heb ik hen nooit meer benaderd. Ik heb daarna juist een klacht ingediend bij de gemeente omdat de gemeente mij altijd afpoeiert naar De Regenboog Groep voor daklozenopvang.
Maar ik begrijp wel waarom de gemeente en Tijdelijk Onder Dak van De Regenboog Groep mij als zondebok nodig hebben. Het probleem van De Regenboog Groep is dat ze, wat betreft Tijdelijk Onder Dak, tegenstrijdige belangen hebben. Ze worden aan de ene kant betaald door de gemeente om daklozenopvang voor een bepaalde doelgroep te regelen maar de woningen die Tijdelijk Onder Dak daarvoor nodig heeft zijn wel van woningcorporaties. Dus De Regenboog Groep moet wel vrindjes zijn en blijven met de woningcorporaties. Terwijl die woningcorporaties juist verhuurdersverklaringen hanteren om die bewuste doelgroep uit hun woningen te weren maar er loopt ondertussen wel een geldstroom van de gemeente naar De Regenboog Groep om daklozenopvang voor die doelgroep te regelen. Dat klopt natuurlijk niet. De gemeente en De Regenboog Groep willen niet geconfronteerd worden met hun eigen problemen want dan moeten ze dat misschien wel gaan oplossen (stel je voor!). Dat gaat misschien financieel zeer doen bij bepaalde mensen in hoge posities en daarom hebben ze een zondebok nodig.
In het vorige item had ik geschreven dat ik samen met Mirjam van De Regenboog Groep (die ik nog steeds een geweldige maatschappelijk werkster vind) (ondanks De Regenboog Groep) naar de GGD ging om van het stempel ‘zelfredzaam’ af te komen. Lotte van de GGD vroeg of ik een vervolggesprek wilde voeren met medewerkers van Zorgtoeleiding Arkin. Ze zei dat ik goed kan uitleggen en vlot kan praten maar dat zijzelf misschien geen goede inschatting van mij kan maken. Wellicht konden medewerkers van Arkin dat wel, zei Lotte. Ze wilde graag de mening van Arkin weten. Lotte vroeg of ik open stond voor dat gesprek met Arkin. Ik had nog nooit van deze organisatie gehoord maar ik vond het goed. Mirjam ging mee. We hadden een gesprek met 2 medewerkers van Arkin. Die medewerkers zaten achter een loket. Hoewel de 2 mannen vriendelijk waren, voelde ik mij toch onbehaaglijk want terwijl de één praat gaat de ander je voortdurend observeren. Als je je daar eenmaal van bewust bent dan is dat vervelend. Het gesprek ging weer over de 2 woningen waar ik uitgezet ben. Vooral over de gang van zaken bij die laatste woning van Eigen Haard. Het gesprek was kort. Die 2 medewerkers van Arkin adviseerden mij om een huisarts te nemen. Ik heb namelijk geen huisarts. Volgens de medewerkers van Arkin moet ik de volgende keer, als dergelijke problemen zich voordoen, naar mijn huisarts gaan want die zou mij dan verder kunnen helpen. Het viel mij op dat Arkin wonen in verband bracht met zorg. Ik zocht al die tijd hulp bij huurrecht advocaten en bij huurdersorganisaties.
De GGD hanteert 2 brandmerken tijdens een screening. Het brandmerk ‘zelfredzaam’ en het brandmerk ‘mo’. Dat laatste staat voor: maatschappelijke opvang. Na het gesprek met Arkin kreeg ik te horen dat ik werd toegelaten tot maatschappelijke opvang. Ik weet niet precies waarom. Ik weet niet of het te maken heeft met die 2 negatieve verhuurdersverklaringen. Je krijgt er ook geen helder antwoord op als je het vraagt. Je krijgt wel te horen dat het elk moment weer ingetrokken kan worden. Dus er hangt altijd een dreiging boven je hoofd. Maar hoe dan en waarom dan? Niemand weet het! Ik dacht dat ik nu zou meemaken dat ik daklozenopvang zou krijgen maar helaas. Er was nog steeds geen daklozenopvang. Wie we ook belden en wat we ook probeerden. Er waren crisisbedden, noodbedden, trajectbedden en heel veel opvanglocaties, ik heb al die namen voorbij horen komen maar er was nergens plek. Mirjam zei dat ik vanaf 1 december wel bij de Winteropvang van de gemeente Amsterdam mocht slapen. Je mag daar gratis overnachten van december tot mei. Dat scheelt mij heel veel kosten. Het was half november. Ik moest nog even wachten. Ik logeerde bij het Via Hotel. Daar mocht ik weer 30 dagen logeren. Die 30 dagen waren bijna voorbij. Precies op 30 november waren die 30 dagen voorbij.
Om erachter te komen of ik op 1 december bij de Winteropvang mocht overnachten, moest ik naar het Daklozenloket in de Jan van Galenstraat. De GGD zou daar beoordelen of ik in aanmerking kwam voor de Winteropvang. Andere instanties hadden al gezegd dat ik erop kon rekenen dat ik bij de Winteropvang zou kunnen overnachten. Dat kwam goed uit want ik had helemaal geen geld meer en inmiddels wel een grote schuld bij de Stadsbank van Lening. Over die schuld van meer dan €2500,- moet ik 14% rente betalen. Als je bij de Stadsbank van Lening geld leent dan betaal je 8% rente als je een bedrag tot €1200,- leent. Als het leenbedrag hoger is dan betaal je ineens 14% rente. Ook over het eerder geleende bedrag van €1200,- moet je dan ineens 14% rente betalen in plaats van 8%. Dus waarom zou de gemeente Amsterdam, met dit leuke verdienmodel, daklozenopvang voor mij regelen?
Advocaat De Groot van Advocatenkantoor De Binnenstad had een brief naar de gemeente Amsterdam gestuurd om te vragen of mijn hostelkosten en mijn opslagkosten vergoed konden worden door de gemeente. Uiteindelijk stemde de gemeente in met vergoeding van de opslagkosten maar de hostelkosten moest ik zelf betalen. Dit schreef de gemeente Amsterdam:
- Geachte (mijn naam),
Op 31 oktober 2023 heeft u bijzondere bijstand aangevraagd voor: kosten hostels. In deze brief leest u ons besluit.
Wat is ons besluit?
U krijgt geen bijzondere bijstand. Dit komt omdat de kosten waarvoor u bijstand vraagt al zijn betaald. U ontvangt namelijk de hele uitkering zonder kortingen. Hiermee kunt u de hostels betalen.
- (…)
Dus als je van een bijstandsuitkering een huur van €650,- per maand voor je woning moet betalen dan ontvang je ongeveer €300,- huurtoeslag maar met diezelfde bijstandsuitkering kun je volgens de gemeente wel €1000,- per maand aan hostelkosten betalen. Het is niet logisch. Toch is en blijft de gemeente van mening dat hostelkosten betaald kunnen worden van een bijstandsuitkering. Daarbij moet ik wel zeggen dat de gemeente een eigen prijslijst van hostels heeft. Daar is wat de gemeente betreft verder geen discussie over mogelijk. Alles wat je daar verder nog over zegt, vindt de gemeente gezeik.
Toen ik met advocaat De Groot in zee ging, had ik begrepen dat we, in geval van een afwijzing door de gemeente, naar de rechter zouden gaan om vergoeding van mijn hostelkosten af te dwingen maar de advocaat vond na de afwijzing, tot mijn verbazing, dat procederen geen kans van slagen had omdat er voor mij opvang was bij de Winteropvang van december tot mei. Bij de Winteropvang zou ik gratis kunnen overnachten en daarom was de advocaat van mening dat procederen geen kans van slagen had. Het gaat mij echter om de kosten die ik heb gemaakt in de maanden dat er géén winteropvang was. Ik heb verder niet aangedrongen bij advocaat De Groot. Advocaat De Groot wilde wel een persoonsgebonden budget voor mij aanvragen. Dat lijkt mij vrij kansloos. Het viel mij op dat ook de advocaat het hebben van onderdak verbindt met zorg. Ik besloot om zelf een bezwaarschrift te sturen naar Burgemeester en Wethouders van Amsterdam. Hoewel ik het wel raar vind om een bezwaarschrift naar B&W te sturen want dit daklozenbeleid is van hen afkomstig is.